Mieczysław Szewczuk, Władysław Hasior i konteksty

Mieczysław Szewczuk, kierownik Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu
Prace z kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Galerii BWA w Gorzowie Wielkopolskim, Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie oraz kolekcji prywatnych
Wystawa czynna do 2 kwietnia 2006 r.

Artyści, których dzieła prezentuje wystawa: Władysław Hasior, Jerzy Bereś, Henryk Błachnio, Tadeusz Brzozowski, Jerzy Gąsiorek, Jerzy Kalina, Jerzy Krawczyk, Marian Kruczek, Józef Łukomski, Eugeniusz Mucha, Władysław Paciak, Jerzy Panek, Erna Rosenstein, Antoni Rząsa, Hieronim Skurpski i Jonasz Stern.
Wystawa prezentuje ponad 100 dzieł autorstwa 16 twórców; połowa dzieł należy do kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, druga to zbiory czterech innych kolekcji publicznych i dzieła z kolekcji prywatnych. 25 prac to dzieła Władysława Hasiora (z lat 1959-1991), cztery należą do Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, 20 do Miejskiego Ośrodka Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim, 1 dzieło, najstarsze - prezentowane na tej wystawie po raz pierwszy od 45 lat - wypożyczono z kolekcji prywatnej.
Wystawa jest esejem, próbą odtworzenia dialogów dzieł i twórców, w epoce, która już się zakończyła - w XX wieku. To także spojrzenie z dzisiejszej perspektywy, poszukiwanie wartości, wartości formy i próba odczytania zapisanych w dziełach sensów.
Władysław Hasior urodził się w 1928 r., zmarł w 1999. Wystawa prezentuje jego prace z różnych lat na tle dzieł innych współczesnych mu artystów i zwraca uwagę na różne konteksty twórczości Władysława Hasiora.Szukając tych kontekstów, zwróciliśmy uwagę na dwa zjawiska w polskiej sztuce powojennej:
- inspiracje płynące ze sztuki światowej z jednej strony wskazały nowe możliwości zapisywania polskich doświadczeń historycznych;
- z drugiej, te inspiracje umożliwiły wprowadzenie w obszar polskiej sztuki bez etykietki folkloru tradycji i kultury, można nawet powiedzieć: cywilizacji polskiej prowincji. Sztuka współczesna zaczęła ujawniać także to, co archaiczne.
Sztukę wielu twórców asamblaży, należących do generacji, które doświadczyły wojny, możemy odczytywać jako przedstawienie świata zniszczonego wojną (Józef Łukomski, Jonasz Stern, Erna Rosenstein i Władysław Paciak).
Są na tej wystawie dzieła artystów, których inspirowała sztuka ludowa, kultura wsi i małego miasteczka, prowincjonalna i naiwna, zarówno tych, którzy tę inspirację wykorzystywali przy poszukiwaniu form sztuki nowoczesnej (Jerzy Bereś i Jerzy Panek), ale także tych, którzy byli i są świadomymi kontynuatorami tradycji i na tej drodze odnaleźli własną formę (Antoni Rząsa i Eugeniusz Mucha).
Wystawa pokazuje też artystów, których twórczość, głęboko zakorzeniona w archaicznej wizji świata, jest zapisem działania przeciwstawnych sił, żywiołów i odczucia sacrum, także poszukiwaniem metafory egzystencji (Henryk Błachnio i Hieronim Skurpski); zdarza się, że artyści tworzą towarzyszące dziełom akcje, przypominające obrzędy (Jerzy Bereś i Jerzy Kalina).

Muzeum Sztuki Współczesnej powołane zostało jako oddział Muzeum Okręgowego w Radomiu w listopadzie 1990 r., pierwszą wystawę pokaz zbiorów zorganizowało w maju 1991 r. Na rok 2006 przygotowaliśmy cykl wystaw pod hasłem 15 lat Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu. Wystawa "Władysław Hasior i konteksty" otwiera ten cykl; po raz pierwszy została pokazana jesienią 2005 r. w Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie.
Autorami scenariusza, aranżacji i kuratorami wystawy są prof. Stanisław Zbigniew Kamieński i Mieczysław Szewczuk. Galeria olsztyńska wydała katalog wystawy zawierający esej wprowadzający i noty artystów, wskazujące związki między twórcami i ich sztuką, autorstwa Mieczysława Szewczuka.